Sinds de grens hermetisch is dichtgegaan, is Ivans familie uit elkaar gevallen. Zijn voormalige vrouw wou haar werk aan de andere kant van de grens niet opgeven en het werd te moeilijk om heen en weer te reizen. Zijn leven bestaat hoofdzakelijk uit wachten. Wachten op de dag dat zijn kinderen die aan de andere kant wonen en studeren hem komen bezoeken, wachten op meer vrijheid, wachten op de dag dat hij zijn normale leven terugkrijgt, dat hem door het sluiten van de grensovergangen werd ontnomen.

Zijn leven vandaag staat in schril contrast met dat van vroeger. Hij kan niet anders dan de leegte en eenzaamheid in zijn bijna uitgestorven dorp op de en of andere manier proberen te aanvaarden. Verhuizen wil en kan hij niet. Het land is een erfenis van zijn grootvader en kan het niet achterlaten.